Životna priča Paje Jovanovića i više je nego ingtrigantna.
Njegov otac bio je Stevan Jovanović, fotograf i trgovac. A njegova majka Ernestine Deot umrla je veoma rano, te se otac ponovo oženio Marijom di Ponti. Najstariji sin Stevana Jovanovića imao je jednu sestru i petoricu braće.
Još u ranim godinama Paja Jovanović pokazivao je sklonosti ka crtanju i slikanju, što i nije bilo iznenađujuće, jer je njegov otac takođe umeo lepo da slika. Paja je učio sam da slika kopirajući crkvene slike. A već sa četrnaest godina od crkve prima prvu porudžbinu, te mu je to omogućilo da studira slikarstvo u Beču.
Redovne studije slikarstva završio je 1880. godine, ali je nastavio da se obrazuje na specijalnom tečaju za istorijsko slikarstvo. Istovremeno se usavršava i u majstorskoj klasi profesora Leopolda Karla Milera. Poznatog po slikama sa orijentalnim motivima, naročito iz Egipta. Paja želi da krene stopama svog profesora, ali mudri Miler mu savetuje: “Šta ćeš ti u Africi, eno ti tvoj Balkan.”
Jovanović zatim obilazi Albaniju, Crnu Goru, Dalmaciju, Bosnu i Hercegovinu, južnu i istočnu Srbiju. Slika Crnogorce, ranjene i na polasku u boj, Arnaute, mačevanja, borbe petlova…
Ove slike su ga ubrzo proslavile u celom svetu, a naročito u Evropi, koja je u to vreme bila veoma zainteresovana za zbivanja na Balkanu.
Međutim, slika se nije svidela patrijarhu, zbog čijih primedaba i neslaganja, uglavnom političkog karaktera. “Seoba Srba” nije izložena na Milenijumskoj izložbi. Na nju je poslata samo slika „Vršački triptihon“ – „Kosidba“, „Berba“, „Pijaca“, koja je tumačena kao izraz dobrosusedstva Srba, Mađara i Nemaca.
Paja je voleo srpsku prestonicu, i njoj je 1952, u vidu legata predatog Muzeju grada Beograda, poklonio više od 800 predmeta, uključujući i mnoga umetnička dela.
